ชิป – ขนาดเล็ก บทบาทใหญ่

ข้อดีที่ยิ่งใหญ่ของชิป

หลังจากการประดิษฐ์และการผลิตทรานซิสเตอร์จำนวนมาก ส่วนประกอบเซมิคอนดักเตอร์โซลิดสเตตต่างๆ เช่น ไดโอดและทรานซิสเตอร์ถูกนำมาใช้เป็นจำนวนมาก แทนที่ฟังก์ชันและบทบาทของหลอดสุญญากาศในวงจร ในช่วงกลางถึงปลายศตวรรษที่ 20 ความก้าวหน้าในเทคโนโลยีการผลิตเซมิคอนดักเตอร์ทำให้วงจรรวมเป็นไปได้ เมื่อเปรียบเทียบกับวงจรที่ประกอบด้วยมือซึ่งใช้ส่วนประกอบอิเล็กทรอนิกส์แยกส่วนแต่ละชิ้น วงจรรวมสามารถรวมไมโครทรานซิสเตอร์จำนวนมากเข้าในชิปขนาดเล็กได้ ซึ่งถือเป็นความก้าวหน้าครั้งใหญ่ ประสิทธิภาพการผลิตตามขนาด ความน่าเชื่อถือ และแนวทางแบบโมดูลาร์ในการออกแบบวงจรของวงจรรวมทำให้มั่นใจได้ว่าการนำวงจรรวมมาตรฐานมาใช้จะรวดเร็วขึ้นแทนที่จะออกแบบด้วยทรานซิสเตอร์แยกส่วน

วงจรรวมมีข้อได้เปรียบที่สำคัญสองประการเหนือทรานซิสเตอร์แบบแยกส่วน ได้แก่ ต้นทุนและประสิทธิภาพ ต้นทุนที่ต่ำนั้นเกิดจากความจริงที่ว่าชิปพิมพ์ส่วนประกอบทั้งหมดเป็นหน่วยเดียว แทนที่จะผลิตทรานซิสเตอร์เพียงตัวเดียวในแต่ละครั้ง ประสิทธิภาพที่สูงนั้นเกิดจากส่วนประกอบสลับกันอย่างรวดเร็วและใช้พลังงานน้อยลงเนื่องจากส่วนประกอบมีขนาดเล็กและอยู่ใกล้กัน ในปี 2549 พื้นที่ชิปเพิ่มขึ้นจากไม่กี่ตารางมิลลิเมตรเป็น 350 ตารางมิลลิเมตร และสามารถไปถึงหนึ่งล้านทรานซิสเตอร์ต่อตารางมิลลิเมตร